“Even voorstellen ….”
Anne en Gerard Dukker, tuin 40
Op 30 juni valt de regen, na wekenlang droogte, met bakken uit de hemel. Zeer welkom op de tuin, maar juist op dat moment heb ik een afspraak met Anne en Gerard. Dus we nestelen ons in het smaakvol ingerichte tuinhuis van Anne en Gerard. Daar vallen direct de kunstwerken aan de wand op, die de interesses van de bewoners prijsgeven: een foto van een prachtig geornamenteerd orgel, een aquarel van een boeket bloemen, beide van Gerards hand. Daarnaast zeer fijne borduurwerken van o.a. een distel, dat is Anne’s signatuur. Gerard: ‘Ik was in mijn werkzame leven professioneel fotograaf bij Monumentenzorg, dat heb ik 42 jaar gedaan. Ik ging het hele land door, maakte foto’s van kastelen, paleizen, woningen, kerken, zowel van binnen als van buiten. Heel leuk werk en erg afwisselend’. Dat blijkt, want als Gerard gaat vertellen, ben je niet zomaar weg… ‘We werkten vaak voor publicaties. Zo heb ik alle kerkorgels van Nederland gefotografeerd voor een orgelencyclopedie, moeilijk werk vanwege de vereiste lichtinval, maar leuk vanwege de mensen die ik overal ontmoette’. Anne vult aan: ‘Ik ging wel eens mee, wat je dan meemaakt…. Zo kwamen we eens bij een barones, die ons koffie aanbood in een soort Swiebertje-keuken. Op een schoteltje lag één plakje ontbijtkoek, in vieren gesneden, voor ons allemaal een kwart koek!’ Gerard: ‘Of op Huis ten Bosch, toevallig was prins Claus die dag jarig, dus wie weet kregen we gebak. Maar dat viel tegen, we konden dan wel koffie krijgen, maar moesten het opdrinken in het verblijf van de tuinlieden. Ja, achter die dure voordeuren kwamen we vaak armoede tegen. Nu schilder ik graag, ik maak werken in acryl- of aquarelverf. Er hangen op dit moment een paar werken van me in het Praathuis. En op de tuin klus ik graag aan het tuinhuis’. Anne: ‘Ik heb 28 jaar in de thuiszorg gewerkt, waarvan 15 jaar in de persoonlijke verzorging, waarvoor ik aanvullende cursussen heb gevolgd, o.a. psychiatrie. Ik werkte veel met dementerenden, maar ook bv. alcoholisten, maakte er zelfs een huisuitzetting mee. Het was fijn werk. Wel had ik veel adressen, die nogal verspreid lagen over de stad. Dat betekende veel fietsen van hot naar her, Gerard kon me zelfs, als we samen gingen fietsen, niet bijhouden! Toen ik eens voorstelde om zoveel mogelijk in dezelfde straat te gaan werken, werd dat idee verworpen, want ja, het was niet bedacht door de leiding zelf. Later kwam er toenemende bureaucratie en moesten we gaan tijdschrijven. Dat nam veel werkplezier weg, heel jammer. Nu ik met pensioen ben, richt ik me op mijn hobby’s, zoals de tuin en in de winter edelsmeden en speksteen bewerken. Ik heb hiervoor thuis een klein atelier ingericht’. Hierna toont Gerard me zijn prachtige, door Anne ontworpen ring. ‘Ik heb zelfs geëxposeerd in o.a. huize Bloemendaal’.
Sinds wanneer tuinieren jullie, en wat was jullie reden of aanleiding om een tuin te nemen?
Anne: ‘Bij ons huis hadden we altijd al een flinke tuin met veel bloemen. Toen wilde Gerard er sla en komkommers gaan planten, maar ja, dan moest ik daar ruimte voor inleveren. Toen zijn we eens gaan kijken op diverse volkstuincomplexen, en we schreven ons in oktober 2000 in op Nieuw Leven. De voorzitter opperde om met een halve tuin te beginnen, want ja, zegt Anne: ‘Vond Gerard dat tuinieren wel leuk??’ Het werd tuin 96, al in januari 2001 konden we er terecht! We hebben daar vijf jaar getuinierd. Het was wel behelpen: tijdens een regenbui schuilden we in de kas, daar was zo weinig ruimte dat we achter elkaar moesten zitten! Toen tuin 40 vrij kwam, een grote tuin met tuinhuis in goede staat, zijn we opgeschoven. Nu, na tien jaar, kunnen we zeggen dat het pas echt ‘onze’ tuin is geworden, ondanks de woekerende ‘pispotjes’ die we nog altijd niet hebben uitgeroeid’.
Zijn jullie ervaren tuiniers of groentjes?
Gerard: ‘Ik was echt een groentje, het is Anne die veel weet van bloemen, ze kent ook ontzettend veel planten bij naam’. Anne: Thuis staan wel 106 verschillende planten in de tuin, ik vind het leuk om steeds wat nieuws uit te proberen. Zo heb ik veel soorten verbena’s en spirea’s. Gerard houdt erg van papavers, met die felle kleuren, ook fuchsia’s, er zijn ontelbare soorten van’.
Wat is jullie specialiteit?
Anne: ‘We tuinieren biologisch, spuiten nooit gif. We werken met twee compostbakken, dat geeft een prachtige oogst, bv. van bonen, die we in een laag compost planten’. Dat is niets teveel gezegd, want als ik later door de tuin loop, staan de bonen er gezond en weelderig bij. ‘We hebben veel soorten bloemen, iedere week pluk ik een bos voor thuis op tafel, zo mooi. Maar we hebben ook veel groenten zoals tuinbonen, peulen en doperwten. Het probleem is: je kunt bijna niet meer op vakantie met zo’n tuin!’
Hebben jullie nog nieuwe plannen voor je tuin?
Anne: ‘We hebben de platte bak weggehaald, we deden er weinig mee en deze stond maar in de weg. Bij het tuinhuis willen we nog wat schaduw organiseren, de kas staat in de weg om er een zonnescherm te maken. Maar dat idee moet nog uitgewerkt worden’.
Vertel eens een leuk voorval wat jullie meemaakten op de tuin.
Anne: ‘Er schiet ons niet direct iets te binnen, maar wat wel belangrijk is, is dat de tuin een goede afleiding is. Bij het overlijden van onze kleinzoon een paar jaar terug, was de tuin onze redding. Er gaat zoveel rust en troost van uit, door bezig te zijn in de natuur’.
Wat zou de Vereniging verder voor jullie kunnen betekenen of wat kunnen jullie doen voor de Vereniging?
Anne en Gerard doen al heel veel voor de vereniging. Anne is assistent inkoper voor, en staat op zaterdag maandelijks in de tuinwinkel. Ook verzorgt ze de plantenbakken bij de entree van het complex. En sinds kort organiseert zij met Gerard koffiedrinken in het Praathuis op woensdagochtend, dat blijkt een groot succes. Anne: ‘Er komen gemiddeld zo’n 10 à 15 mensen op af, het is heel gezellig en belangrijk voor de onderlinge contacten’. Ze organiseert de jaarlijkse stekjesmarkt en zit nog vol ideeën. Toch hebben ze ook nog wat aandachtpunten voor het bestuur. Gerard: ‘Het is goed dat het bestuur nu wat meer optreedt en de regels naleeft. Het zou helpen om het reglement op papier uit te delen aan de leden, dan weet iedereen waar hij of zij zich aan moet houden. De berichtgeving over een en ander kan echt beter. En het zou natuurlijk wel aardig zijn om de leden die zich extra inspannen voor de vereniging af en toe eens in het zonnetje te zetten, al wil hij daarmee niet de indruk wekken naar een compliment te vissen…’
Anne en Gerard, ik wens jullie nog veel mooie jaren op jullie tuin!