‘Even voorstellen …’
Marion Groenenboom en Esther Bikker, tuin 44
Het is 1 juni en een prachtige avond, als ik aanschuif bij de spiksplinternieuwe picknicktafel op de tuin van Marion en Esther aan de Rozenlaan. De drie pruimenbomen zijn behangen met oude CD’s, bedoeld om vogels weg te houden van de vruchten, die schitteren in de avondzon. Zij vertoeven er sinds 1 april 2017. Esther: ‘Wij wonen op het Vogelplein, naast de dochter van Marion. Ik ben 44 jaar (hetzelfde als het tuinnummer) en werk als onderzoeker bij ‘Veilig Thuis’ (organisatie tegen huiselijk geweld en kindermishandeling, red.) in Leiden. Naast tuinieren hou ik ook nog van hardlopen. Samen met mijn echtgenoot Dick heb ik vier kinderen, allemaal in de puberleeftijd. Hij vindt het leuk dat we een tuin hebben, en gaat vaak mee om te werken in de tuin. De twee jongste dochters, Doris en Lola, vinden het ook prachtig en claimden direct een eigen stukje van de tuin. De één kweekt er bloemen, worteltjes en heeft een stukje gras, de ander dahlia’s, freesia’s en aardbeien’.
Marion: ‘Ik ben 58 jaar en woon in Goverwelle, dus op een steenworpafstand van hier. Mijn echtgenoot Arie houdt niet zo van tuinieren, maar hij verricht wel wat hand- en spandiensten. Niet persé de zware klussen hoor, want daar zijn wij ‘mans’ genoeg voor’. Waarop een daverende lach volgt van de twee vriendinnen. Marion vervolgt: ‘Ik heb altijd in het onderwijs gewerkt, maar door wat gezondheidsproblemen ben ik een paar jaar terug gestopt. Nu ben ik mantelzorgondersteuner via ‘Palet Welzijn’ en ik ondersteun vluchtelingen. Daarnaast zing ik in een popkoor. We hebben twee dochters, de één woont in Gouda naast Esther, de ander in Rotterdam.
Wat was jullie reden of aanleiding om een tuin te nemen?
Marion: ’Ik wilde altijd al een moestuin, maar ja met twee kleine kinderen en een baan ging dat niet. Maar drie jaar geleden heb ik me ingeschreven voor een tuin zonder huisje. En in april kreeg ik deze tuin aangeboden. Mijn dochter zei: Mam, is dat niet veel te groot voor je, die 300 m2? Ze vertelde dat haar buurvrouw Esther, (we kennen elkaar van verjaardagen) ook op de wachtlijst stond, sinds 2015. Zij kreeg de boodschap, dat het wel vijf jaar kon duren. Toen kwamen we op het idee om het samen te gaan doen. En zie hier, we hebben een tuin, met kas!’ Esther:’ Ik sta nog wel ingeschreven voor een eigen tuin, maar dat zien we tegen die tijd wel weer’.
Zijn jullie ervaren tuiniers of groentjes?
Marion: ’Zelfs op mijn balkon kweekte ik al wat tomaten en courgettes, maar als het over een moestuin gaat, vind ik mezelf een beginner’. Esther: ‘Ik heb in mijn tuin altijd wel wat kruiden en groenten gehad, maar niet zoveel. En samen met mensen uit de buurt verzorg ik plantenbakken, in het kader van Groen moet je doen, hier en daar zie je in Gouda een stoeptegel met die tekst. De gemeente geeft een startbudget als buurtbewoners een stukje gemeentegrond willen onderhouden en opfleuren. Zo halen we bv. bij de Praxis gratis planten op die niet meer te verkopen zijn, wij knappen ze dan weer op.
Wat is jullie specialiteit (bv. traditioneel, experimenteel, biologisch, ecologisch,
bloemen, groente en/of fruit etc.)?
Hier barst Marion enthousiast los: ’We werken op zo natuurlijk mogelijke wijze en zoeken
veel op Internet en lezen veel. Ik ben erg van het mulchen en zaai rolklaver en incarnaat
om de grond te verbeteren. Spitten, daar doen we niet aan. In de winter bedekken we de
aarde met karton, in het voorjaar komt daar prachtige zwarte aarde zonder onkruid
onder vandaan. Komen we een probleem tegen, dan googlen we op zoek naar een
oplossing, of we vragen het de buurman. Hij gaf ons o.a. de wijze raad, dat tuinieren een
kwestie van geduld is. Daar moesten we wel om lachen, want we hebben helemaal geen
geduld! Een voorbeeld: Heermoes, dat floreert op voedselarme grond, dus kwamen we
via google op lavameel uit, dit helpt ook tegen luis. Of nematoden (aaltjes, red.), de
natuurlijke vijand van naaktslakken. Ik teken ook petities tegen het gebruik van
Roundup’. Esther:’We zijn in april snel van start gegaan, de groentetuin staat nu vol met
kapucijners, pompoenen, broccoli, aardappelen, knolselderij, paksoi, uien, artisjok,
augurken en dat is nog niet alles. Er staan tomaten en komkommers in de kas en ook de
aardbeien doen het goed’.
Hebben jullie nog nieuwe plannen voor je tuin?
Marion: ‘We willen nog een kruidenspiraal maken. Dat is een berg aarde, waar
benedenaan de vochtminnende kruiden groeien en meer naar boven de mediterrane
soorten.
Vertel eens een leuk voorval wat jullie meemaakten op de tuin.
Esther: ‘Dat is het verhaal van de veenmol. Wisten wij veel, dat het een beschermde
diersoort is! Marion trof een veenmol aan in de kas en stak deze resoluut dood,
tenminste, dat dachten we, haha. Want het diertje bleef maar bewegen. Toen hakte
Marion de kop eraf en wat denk je? De kop bleef bewegen! Ik heb er snel foto’s van
gemaakt. Pas later hoorden we van de buurvrouw: Ze zijn beschermd! Zo was er ook het
verhaal van een biologische tuinder die veenmollen had gevangen en deze wilde
verhuizen naar de Goudse Hout. Keert hij zich om, komen die beesten achter hem aan!’
En weer volgt er een lachsalvo over de tuin van Marion en Esther.
Wat zou de Vereniging verder voor jullie kunnen betekenen of wat kunnen jullie
doen voor de Vereniging?
Esther: ‘In april kregen we een telefoontje. ‘Jullie zijn niet gekomen voor de werkbeurt’.
Er was sprake van ongeoorloofde afwezigheid! Maar we wisten van niks, ons was niets
verteld. Nu staat het allemaal wel op de website, maar in het begin ben je zo druk met
de tuin, dat je dat niet allemaal gaat lezen. Dus een tip van ons: Geef nieuwe tuiniers
een A4-tje met de belangrijkste punten. Ik zou het ook fijn vinden om, net als op een
camping, elektriciteit te hebben op de tuin’.
Marion en Esther, veel succes met jullie noeste arbeid!