‘Even voorstellen …’
Marcel en Simone van Uunen, tuin 86
Op een stormachtige avond begin augustus, ben ik op weg naar de tuin van Simone en Marcel, als ik in een naastgelegen tuin, vlak langs het hoofdpad, een hevig gekrijs hoor: er zit een merel (of is het een jonge lijster?) verstrikt in het net dat over een weelderig bed aardbeien is gedrapeerd. Ik waarschuw snel de buren. Marcel aarzelt geen moment en pakt het krijsende beestje vast, terwijl Simone haar met de schaar uit het net bevrijdt met de schaar. En ja hoor, de vogel is direct gevlogen, en hiermee heb ik meteen kennisgemaakt met het kordate echtpaar. Simone: ‘We hebben drie volwassen kinderen, in de leeftijd van 24 tot 29 jaar. Ik ben mijn werkzame leven begonnen als verzorgende, en op dit moment ben ik coördinator van het hospice, gevestigd in de witte villa aan de Ridder van Catsweg in Gouda. Wij verlenen er terminale zorg aan onze gasten die er verblijven, en bieden vrijwillige terminale zorg aan huis. We proberen het er mensen in hun laatste levensfase zoveel mogelijk naar hun zin te maken. Ik werk er drie dagen per week, maar dat worden er vier met ingang van oktober a.s., want dan opent in Waddinxveen een nieuw hospice’.
Marcel vervolgt: ‘We zijn allebei Gouwenaars. Ik werk ook in de zorg, ben IC-verpleegkundige (intensive care, red.). Heb in het verleden ook wat in het buitenland gewerkt, maar nu werk ik hier via een detacheringsbureau. Ik word ingezet op afdelingen Spoedeisende Hulp of op IC-afdelingen in ziekenhuizen’.
Sinds wanneer tuinieren jullie, en wat was jullie reden of aanleiding om een tuin te nemen?
Marcel vervolgt: ‘Zo’n vijf à zes jaar terug zochten we een klein huisje, we keken o.a. in Zeeland. Maar ja, met onze onregelmatige diensten en door de afstand zouden we er maar een paar keer per jaar kunnen verblijven. Daar zagen we dus toch maar van af. Toen wandelden we weer eens over het complex en besloten ons hier in te schrijven voor een huisje met tuin. En in september ’16, het duurde wel lang hoor, werden we gebeld: tuin 86 kwam vrij, gelegen aan de rand van het complex, wat we graag wilden. Maar er moest wel wat aan het huisje gebeuren. Het is net af! Tot nu toe is iedere zaterdag een bevriende timmerman hier bezig geweest met renoveren en Kees heeft de terrassen en paden opnieuw gelegd’. En het resultaat is ernaar: Alle kozijnen van het huisje zijn eruit gesloopt, er is een nieuw keukenblok geplaatst en een douche. Het ziet er prachtig uit, en op de ruime hoekbank zal het heerlijk uitrusten zijn na een dag hard werken. Simone: ‘Het is heerlijk, we hebben hier net twee weken vakantie gehouden. Of ’s avonds na het werk hier even heengaan. En we hoeven er niet voor te reizen hè, we wonen hier maar vijf minuten vandaan!’
Zijn jullie ervaren tuiniers of groentjes?
Marcel: ‘We zijn echte groentjes, maar gelukkig hebben we een zeer ervaren buurman, die we van alles kunnen vragen. De sfeer op de tuin is prettig, men is altijd bereid om te helpen. Er is nog veel te leren: Wat doet het wel, wat niet? Op Internet is veel informatie te vinden. We rommelen wat en slaan weleens de plank mis, want geen idee welke soort planten er allemaal groeiden toen we de tuin in het najaar kregen, dat werd pas duidelijk in het voorjaar. Ook het kweken in de kas, het is allemaal nieuw voor ons’.
Wat is jullie specialiteit?
Simone, lachend: die hebben we nog niet, maar onze pruimenbomen doen het goed, ook de eenden genieten ervan mee, van het gevallen fruit. We zijn echt nog aan het ontdekken: wat doet het goed, wat niet? We hebben al wel wat groente, de uien zijn bv. net geoogst. Daarvoor in de plaats hebben we net wintergroenten gepoot, o.a. rode kool. En natuurlijk hebben we ook bloemen’.
Hebben jullie nog nieuwe plannen voor je tuin?
Marcel: ‘De haag naar de buurman, die gaat eruit. Ook willen we voor wat schaduw zorgen op het terras, door er een boom te planten of wat zonwering. Maar nu maken we even een pas op de plaats’.
Vertel eens een leuk voorval wat jullie meemaakten op de tuin.
Marcel: ‘Dat is zonder twijfel het verhaal van de ringslang. We zaten dit voorjaar koffie te drinken op de steiger, toen ik ineens een grote vrouwtjesringslang ontdekte in de tuin’. Simone: ‘Ik ben doodsbang voor slangen en riep: ik ga hier weg, we verkopen de boel! Ik zag het even niet meer zitten hier. Ik zou wel een bord neer willen zetten met de tekst: ‘Verboden voor slangen’, maar ja…’ Marcel vult aan: ‘Het is toch wel bijzonder hoeveel verschillende soorten dieren hier te vinden zijn, in zo’n klein gebied. We zien o.a. parkieten, een marter, fazanten, staartmezen en een buizerd boven de Goudse Hout’.
Wat zou de Vereniging verder voor jullie kunnen betekenen of wat kunnen jullie doen voor de Vereniging?
Simone: ‘We zijn het nog aan het ontdekken. Wat gebeurt hier allemaal? De nieuwsbrieven zijn leuk en ook op de website is veel informatie te vinden’. Marcel: ‘De lezingen die er af en toe zijn, dat mogen er wel meer worden. Verder wisten we niet dat bv. het snoeiafval kon worden ingeleverd, het zou wel handig zijn daar een jaaroverzicht van te hebben. En verder zijn de werkbeurten gezellig, je leert zo ook steeds meer mensen kennen’.